MAMI στη Στέγη
Η μητέρα μου έφερε στον κόσμο εμένα και χιλιάδες άλλα παιδιά. Ήταν μαία.
MAMI, μια παράσταση-ύμνος για όλες τις γυναίκες που μας μεγάλωσαν. Το νέο δημιούργημα του διεθνώς βραβευμένου Mario Banushi, γίνεται προσβάσιμο από τη liminal για τρεις παραστάσεις στις 6, 7 και 8 Μαρτίου. Μη χάσετε το θεατρικό γεγονός της χρονιάς!
Δημιουργός μιας ολότελα δικής του σκηνικής γλώσσας, ο 26χρονος αλβανικής καταγωγής Mario Banushi περιοδεύει ήδη ανά τον κόσμο με τα πρώτα έργα του, «Goodbye, Lindita» (2023) και «Taverna Miresia – Mario, Bella, Anastasia» (2023), και χαιρετίζεται διεθνώς ως το παιδί-θαύμα του ελληνικού θεάτρου.
Κι ενώ το θέμα στις προηγούμενες παραστάσεις του ήταν το πένθος, στο «MAMI» είναι η πηγή της ζωής. Γιατί στην προσωπική μυθολογία του Banushi, οι σχεδόν ομόηχες λέξεις «MAMI» και «MAM» γίνονται ταυτόσημες. Μάμι, όπως μητέρα. Μαμ, όπως φαΐ. Κάποιος βγάζει την καρδιά του και την προσφέρει στον άλλο σαν ένα καρβέλι αχνιστό ψωμί.
MAMI
Αντλώντας έμπνευση από προσωπικά βιώματα, στήνει ένα ανίερο ιερό στη σχέση μητέρας και παιδιού. Για να την υμνήσει. Να την ξορκίσει. Να τη γεμίσει τάματα και αναθέματα. Να την ερωτευτεί. Γιατί, όπως σημειώνει ο ίδιος:
Πάντα έλεγα ότι η γέννα είναι ένας ανάποδος έρωτας.
Η σκηνή μετατρέπεται σε ένα τοπίο μνήμης. Οικείο και, συνάμα, απόκοσμο. Οι ερμηνευτές, βυθισμένοι στη σιωπή, πλάθουν συμβάντα βαθιάς συγκίνησης και μας παρακινούν να αναγνωρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις δικές μας μνήμες, τις δικές μας σχέσεις και τη συναισθηματική κληρονομιά που κουβαλάμε.
Η νέα δημιουργία του σκηνοθέτη-αποκάλυψη είναι ένα οπτικό ποίημα για τη σχέση μητέρας και παιδιού. Μια παράσταση-αντίδωρο στις γυναίκες που μας έθρεψαν.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Όταν ήμουν περίπου ενός έτους, η μητέρα μου αναγκάστηκε να με αφήσει στη γιαγιά μου, στην Αλβανία, και να φύγει. Μέχρι τα δεκατρία μου, “μάμι” φώναζα τη γιαγιά μου. Όταν πια η μητέρα μου με πήρε μαζί της στην Αθήνα, μεγάλωσα στο διαμέρισμα πάνω από τον φούρνο όπου εργαζόταν, με τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού. Μεγάλωσα με πολλές γυναίκες. Μεγάλωσα με νέες και ηλικιωμένες γυναίκες. Μεγάλωσα με περισσότερες από μία μητέρες. Αυτή η παράσταση είναι για εκείνες: μια ευχή, μια προσευχή στο βάρος που κουβαλάει η λέξη “μαμά” τόσο για εκείνη που το ακούει όσο και για εκείνον που το λέει. Ποιος φροντίζει ποιον – δεν κατάλαβα ποτέ αυτήν την περίπλοκη σχέση. Κι ούτε θα την καταλάβω. Αλλά προσπαθώ να την ξετυλίξω σαν έναν ομφάλιο λώρο, σαν το σπλάχνο που συνδέει τη ζωή με τις ρίζες της.
-Mario Banushi
Συντελεστές
Σύλληψη και σκηνοθεσία: Mario Banushi
Ερμηνεύουν: Παναγιώτα Γιαγλή, Βασιλική Δρίβα, Δημήτρης Λαγός, Αγγελική Στελλάτου, Ευτυχία Στεφάνου / Ήλια Κουκουζέλη και Φώτης Στρατηγός
Σκηνογραφία και Ενδυματολογία: Σωτήρης Μελανός
Μουσική Σύνθεση και Sound Design: Jeph Vanger
Σχεδιασμός Φωτισμών και συνεργάτης στη Δραματουργία: Στέφανος Δρουσιώτης
Συντελεστές Προσβασιμότητας
Ακουστική Περιγραφή: Μαρία Θρασυβουλίδη, Αλεξάνδρα Γεωργοβασίλη
Απτική Ξενάγηση: Μαρία Θρασυβουλίδη
Διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα: Ανδρονίκη Ξανθοπούλο
Υποτιτλισμός για Κωφά και Βαρήκοα άτομα: Γρηγόρης Σταθόπουλος
Συντονισμός Υπηρεσιών Προσβασιμότητας: liminal
Χρήσιμες πληροφορίες
Προσβάσιμες παραστάσεις: 6, 7 και 8 Μαρτίου στις 20:30
Έναρξη Απτικής Ξενάγησης: 19:30
Κατάλληλο για ηλικίες 16+.
Διάρκεια: 70 λεπτά
Τοποθεσία: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Λεωφόρος Συγγρού 107, Αθήνα
Κρατήσεις για τις προσβάσιμες παραστάσεις στο [email protected] και στο 213 017 8036.